Jungle Book

Jungle Book
In Jungle Book, Robin's favoriet momenteel, besluit Mowgli Baloe en Baghera te verlaten op het moment dat ze bij het mensendorp aankomen. Shanti is het meisje dat Mowgli tegenkomt met een waterkruik...

Vol goede moed besluiten Robin en ik de jungle in te gaan. Een oude dame zal ons de weg wijzen. Voorzien van camflage broeken, petten, wandelschoen en Robin in de draagzak zijn we er klaar voor! De oude dame loopt op haar blote voeten...

We beginnen aan de klim de berg op waar we vanuit Nooitgedacht op uitkijken. Na een 400 meter stijl omhoog geklommen te zijn, breekt het zweet aan alle kanten uit en moet ik echt ff uitpuffen. De oude dame blijft maar doorklimmen. Na 30minuten bereiken we een aantal hutjes. De dame stopt en wijst een bospad aan. Ik ga ervan uit dat we daar maar verder moeten. Ik vraag nog of ze hier op ons wil wachten...

Robin wil zelf lopen en samen lopen we verder het pad af. Ineens staan we bij een klein boeddhistische tempeltje waar een monnik zit. Hij groet ons. Als we verder lopen komen we weer bij een aantal hutjes.

En of het allemaal in scène was gezet... Uit de bosjes komt een klein meisje, met lang zwart haar en een waterkruik! 'Papa daar is Shanti' Robin rent naar haar toe en geeft haar meteen een grote omhelzing. Hand in hand met Shanti loopt Robin trots met haar verder. Ik heb inmiddels geen idee meer waar we zijn...

Ik besluit dat we terug moeten (had Viv ook gezegd dat we maximaal een uurtje weg zouden blijven). Robin is het hier niet mee eens en gaat lopen mekkeren dat ze ook nog geen dier heeft gezien. Na 100 meter komt er een mannetje aanlopen. Hij is timmerman en vraagt of we thee willen. Goed plan, de uitrusting klopte, maar ik was ff vergeten water mee te nemen.

Na de thee neemt de man ons mee over een rots naar een aantal bomen die helemaal volhangen met vleermuizen. Robin gaat helemaal uit haar dak als er ook nog eens een stuk of 4 apen voorbij slingeren. Samen zingen we 'oh ik ben koning Lewie, ja ik tel als aap voor twee!' (Is ook jungle Book ;-))

Als we terugkomen bij het eerste hutje, is onze oude dame niet meer te bekennen. Er staat we een ander vrouwtje die maar naar beneden blijft wijzen. Ik begin naar beneden te klimmen, maar na 10 minuten ben ik helemaal de weg kwijt. Alles lijkt op elkaar en ik zie geen mogelijkheid meer om langs de rotsen naar beneden te komen. Ik klim weer terug omhoog en maak met wanhopige gebaren duidelijk aan het oude vrouwtje het niet meer te weten. Gelukkig loopt ze dit keer bijna helemaal mee naar beneden. Ook op blote voeten natuurlijk...

Ruim 2 uur na ons vertrek zijn we eindelijk terug in Nooitgedacht. Ik ben helemaal naar de klote en doorweekt. En Viv kijkt ook nog eens niet erg vrolijk naar ons. Zij heeft een half uur na ons vertrek de oude dame terug zien komen, zonder ons... Het duurt minimaal een half uur voordat ik weer afgekoeld ben en een normale hartslag heb. Robin heeft hier geen last van. 'En ik heb vleermuizen gezien, en apen en Shanti'

's Middags lopen we voor een grote regenbui naar het strand van Unawatuna, waar we een biertje drinken. Daarna eten we in het VOC huis weer een lekkere vismaaltijd. Met het andere Nederlandse gezin besluiten we een taxi te delen naar Tangalle de volgende dag.

Rond 12.00u rijden we in dik anderhalf uur naar Paradise Beach Cabana's. And paradise it is! Mooie hut op palen, en een wauw strand met goede golven. Met Robin loop ik een paar uur over het strand heen en weer te rennen en trotseren we samen de golven. Ze vindt het helemaal geweldig!

Vandaag weer een dagje strand onder het motto 'we zijn hier nu toch' :-)

See Yah!