Op een klein stationnetje...

Na een wake-up-surf-sessie vroeg op woensdagochtend besluiten we dan toch echt verder te gaan. De bestemming is Ella, wat op zo'n 1.000 meter hoogte ligt. We nemen een advies van andere reizigers aan, en bellen naar Homestay Riverfalls voor een kamer. Doen we anders nooit, we zien altijd wel waar we slapen als we ergens aankomen.

Een moslim met lange baard is onze chauffeur en brengt ons in een uurtje of 3 rijden van het strand steeds hoger de bergen in. Als we bijna in Ella zijn, komen we langs een mega grote waterval. Jammer dat het regent, anders was het een nog mooier gezicht geweest.

Vanaf de 'hoofdstraat' in Ella nemen we een afslag die wij nooit hadden gevonden. Zo'n 15 minuten ploetert het busje door modderige paadjes heen. Hier hadden hadden wij dus nooit terecht gekomen. Uiteindelijk komen we aan bij Waterfalls, waar Kamal ons verwelkomt en het huis laat zien. Erg mooi! Als we door de woonkamer naar buiten lopen, wordt het nog mooier, de veranda kijkt uit op de vallei met aan de andere kant een grote waterval! (zie foto)

Robin mag hier dan eindelijk met de hond en katten spelen, iets wat we haar tot nu toe strikt verboden hebben (hondsdolheid schijnt wat minder relaxed te zijn). Als John en Jane, twee reizigers van eind 50 uit Tasmanie, ook aangekomen zijn, wordt het eten op tafel gezet en hebben we een gezellig diner. Zij zijn net als wij 'flash-packers'* leren ze ons.

Een vriend van Kamal neemt ons de volgende morgen mee met zijn tuktuk om het een en ander te laten zien in de omgeving. Voor de lunch gaan we wat plekken langs, waaronder een waterval waar Robin en ik een duik nemen. We zijn hier helemaal alleen. Als we wat bloedzuigers hebben verwijderd rijden we terug richting Ella waar we lekkere rotti's eten.

Na de lunch gaan we eerst naar een katoenfabriek, waar het katoen eerste gekleurd, gesponnen en daarna tot doeken wordt geweven. Allemaal met de hand. Overal rond Ella groeien thee planten en zie je vrouwen met een zak aan hun hoofd thee plukken.

In de thee fabriek die we daarna bezoeken krijgen we een rondleiding, beginnend met de bovenste verdieping waar de verse theeblaadjes gedroogd worden, steeds een verdieping lager tot de begane grond waar het eindproduct per 50 kg verpakt wordt. De fabriek is meer dan 100 jaar oud en dat is te zien, we gaan echt terug in de tijd.

De gids vertelt hoe de verschillende thee-soorten tot stand komen. Aan het einde van de rondleiding worden we letterlijk en figuurlijk op de proef gesteld. Er staan 4 kopjes thee klaar die we moeten proeven. De gids staat met gemaakte strenge blik te kijken en vraagt welke thee er onder de dekseltjes zit. Gelukkig hebben we het goed ;-)

Voordat we teruggaan naar de homestay kopen we alvast een treinkaartje voor de volgende dag. Terug in Waterfalls, is er een Frans gezien met twee kleine kinderen ook aanwezig bij het eten. We duiken vroeg ons bed in om fris met de trein naar Kandy te gaan.

'Op een klein stationnetje, 's morgens in de vroegte...' Nou, ja 9.30u is best redelijk om de trein te pakken. We reizen decadent eerste klas, iets meer comfort en... 7 uur lang de avonturen van Kuifje op de tv; voor de kenners komen onder andere ' de blauwe Lotus', 'de krab met de gulden scharen' en nog een aantal klassiekers voorbij.

Hier hebben we niet veel tijd voor, want het uitzicht heeft ons 7 uur lang geboeid. Theeplantages, verre uitzichten met watervallen gaan in slakkentempo (dat dan weer wel, want leggen slechts 180 km af) aan ons voorbij. Af en toe lopen we door naar de 2e en 3e klas. Waar het eigenlijk veel gezelliger is. En de deuren van de trein staan gewoon open, dus als waaghalzen hangen we af en toe naast de trein...

Op het station van Kandy worden we, zoals dat hier gaat meteen aangesproken door een mannetje. 'Where you go sir?' 'To Queens Hotel', zeg ik. 'Oh no sir, much too expensive!' 'But my daughter wants a swimmingpool', zeg ik. 'I bring you to much cheaper place with swimmingpool'...

We besluiten hem het voordeel van de twijfel te geven. Hoewel we nadat we het centrum van Kandy uitrijden wel ff denken waar we nu weer terecht komen. Maar ook dat komt weer goed. We zitten in een kleine homestay met zwembad(je). Helemaal prima.

Moraal van het verhaal: mannetje blij (want hij krijgt commissie bij het droppen van toeristen), homestay blij dat ze weer gasten hebben. En wij blij dat we weer een prima plekke hebben (voor 30 eurootjes).

Morgen de tempel met de tand van Boeddha checken!

See Yah!

*flash-packers zijn 'oude' backpackers die het nog niet verleerd zijn, maar af en toe wel ff wat luxe resorts opzoeken. Dus toepasselijk voor ons met onze Malediven trip nog in aantocht :-)