Rainforest World Music Festival

Na onze tocht door de jungle, doen we het de volgende dag wat rustig(er) aan. We chillen 's ochtends wat bij het zwembad, lopen nog een uur of 3 door het park, besluiten toch nog even naar de Bat Exodus te gaan kijken en zien we de valken dit keer wel wat vleermuizen uit de lucht plukken. Na een potje darts met blaaspijp, vuurvliegjes kijken vanaf ons balkon en een flinke dosis Harry Potter zit onze laatste volle dag Mulu erop.

Terug aangekomen in de bewoonde wereld kopen we kaarten voor het Rainforest World Music Festival wat plaatsvindt in een setting waar menig festival bezoeker jaloers op is. Midden in een valei in het regenwoud tussen de longhouses van een traditioneel dorp. De omgeving wordt verder gekleurd door de bezoekers; van traditioneel getatoeëerde locals tot gesjeesde westerse zestigers. En prinses Robin, die overal een aparte verschijning is met haar blonde krullen.

'ABCD for you little lady?' Zegt een man tegen Robin terwijl we een slaginstrument in onze handen gedrukt krijgen. 'Yeah, man.... ABCD... AnyBody Can Drum!'. Tezamen met 50 anderen barst een ritmisch spektakel los. Stilstaan is geen optie meer. Het dak gaat eraf, voor zover dat mogelijk is in het regenwoud!

Ook mooi, een aantal van optredens vindt plaats is een longhouse. En het is gewoonte je schoenen uit te trekken als je ergens binnen gaat. Dus trekt een paar honderd man netjes de schoenen uit voor het bijwonen van een optreden. Zouden ze op Lowlands eens moeten doen.

Papa, ik vond het wel leuk hoor. Maar ik wil graag wel wat meer avontuur vandaag', zegt de kleine ontdekkingsreiziger de volgende ochtend. Twee uur, een bus en een boottocht later staan we aan de voet van een berg in Bako National Park. Samen met Robin, Quirine en Maarten die we op de boot ontmoet hebben, hiken we in anderhalf uur naar het einde van trail. En staan we boven op een klif wat uitkijkt op een mooi strandje. Daar willen we wel naar afdalen. Maar ja, met nog anderhalf uur tijd om de boot te halen wordt dat wel erg krap...

Dan komt er een bootje de baai in. We fluiten en zwaaien. Hij wenkt dat we naar beneden kunnen komen. Doorweekt als we zijn van het zweet zouden we eigenlijk wel de zee in willen jumpen... Alleen schijnen de zoutwater krokodillen die hier zitten niet erg relaxed te zijn.

In 10 minuten varen we terug richting ons vertrekpunt. Tikken nog een paar bier weg en zien langs het strand nog wat apen die verdacht veel weg hebben van de aanhangers van een niet nader te noemen voetbalvereniging uit onze hoofdstad. Als je de foto's onder deze blog ziet snap je precies wat we bedoelen.

Nog een aantal bier, lekker eten en veel gezelligheid verder met onze Nederlandse vrienden komen we maar weer eens tot de conclusie... Nice day!

Next stop? Perhentian Islands!

PS de foto's bij de vorige verhalen hebben we er ook bij gezet.